9 stycznia br. odwiedził nas wspaniały gość, podróżnik Stefan Czerniecki i opowiedział o niezwykłej wyprawie do Wenezueli, a zwłaszcza do miejsc, do których nie dotarł przed nim żaden „biały”. W barwnej opowieści przekonał wszystkich słuchaczy, że podróże są jego pasją i że warto wychylić się nieco poza własny świat, żeby zrozumieć i pokochać ludzi i Boga. Poruszająco opowiedział o niewidzialnym i jednocześnie przerażającym świecie duchowym Amazonii. Kim jest Stefan Czerniecki? To podróżnik, dziennikarz, autor książki “Dalej od Buenos”, członek Alpinus Expedition Team, eksplorator dziewiczych rejonów świata – przede wszystkim ukochanej przez niego Ameryki Południowej. Teksty jego autorstwa publikują m.in: „Rzeczpospolita”, „Nowe Państwo”, „Gazeta Polska Codziennie”, „Polonia Christiana”, „npm”, „National Geographic-Traveler”, „Podróże” i „Poznaj Świat”.
Trochę zakątków już w życiu zobaczył. To jednak latynoska koncepcja świata ujęła go najmocniej. A zaczęło się tak niewinnie. Zarażony przez ojca-alpinistę miłością do gór od dzieciństwa marzył, aby podejść pod ścianę przepięknej Cerro Torre. Pierwsza okazja nadarzyła się, gdy obronił pracę magisterską w Katedrze Kartografii Wydziału Geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Gdy zakosztował smaku niezależnej eksploracji, nie było już odwrotu. Przewędrował Argentynę, Chile, Boliwię, południową Brazylię, Peru i Ekwador, Wenezuelę, Kambodżę, Laos, Wietnam, Tajlandię, Indie, Nepal…i to bez wielkich funduszy. I wówczas się zaczęło.
„Gdy opuszcza granicę kolejnego państwa, jego notatnik (mocno zdezelowany zeszyt, któremu codziennie musi poświęcić przynajmniej pół godziny) zawsze jest bogatszy nie tylko o kilkanaście nowych adresów, maili, telefonów oraz obietnic kolejnego spotkania, ale także wzruszających emocji i spotkań z pięknymi ludźmi. „Ja po prostu mam bardzo dobrego Anioła Stróża” – powtarza, gdy pytają go, jak udaje mu się przeżyć te wszystkie spisywane przygody.
Jak sam mówi, dług zaciągnięty u Szefa na Górze, spłaca pokazami zdjęć, fotoreportażami, artykułami, inspirowaniem ludzi do poznawania nowego, ułatwianiem przeniesienia się – choćby oczyma wyobraźni – w miejsca dalekie i egzotyczne tym wszystkim, którzy mieli troszkę mniej szczęścia od niego w eksploracji świata.” ( z oficjalnej strony autora)
Marek Jarosz
